Gdy tak bezczynnie sunęła na przód zaczęła myśleć nad planem obrony bo czuła,że to nie ostatnie spotkanie z wilkiem.Wiedziała,że walką wręcz nie da z nim rady,więc musiała wymyślić jakiś podstępny plan.Po jakimś czasie udało jej się opanować emocje i łzy znikły.Podczas,gdy mijała kolejne drzewa zauważyła na jednym z nich wiewiórkę i udało jej się wymyślić sprytną zasadzkę dla wilka:tak to może się udać...ale muszę znaleźć plan awaryjny..a tak wiem już,to będzie dobre...nie poddam się bez walki..ten potwór musi zginąć za to co zrobił mojemu kompanowi..-pomyślała i uśmiechnęła się szyderczo.Gdy tak rozmyślała o swoim planie postanowiła również nie oddalać się daleko choć wiedziała,że i tak bestia za nią podąża,więc nie miałaby szans na ukrycie się przed nią.Nagle zauważyła,że las się kończy i usłyszała szum wody.Ruszyła szybciej,żeby przekonać się co jest na jego końcu.Dotarłszy na miejsce zobaczyła,że to tylko kawałek ziemi za lasem,który jest oddzielony płytką rzeką,a po jej drugiej stronie ciągnie się następny las:to będzie dobre miejsce..musi się udać..-pomyślała elfka.Jednakże poczuła burczenie w brzuchu,które przypomniało jej,że od rana nic nie jadła,a dochodziło już wczesne popołudnie.Postanowiła,że wejdzie do rzeki i upoluje ryby,a następnie zacznie szykować się do nocy,w której przyjdzie jej zmierzyć się z wilkiem.Lilith rozłożywszy swoje rzeczy przyczepiła konie do najbliższego drzewa i udała się do wody po ryby.Gdy udało jej się złowić kilka przyszykowała palenisko i zaczęła je przyrządzać.Następnie położyła na nim,żeby zaczęły się piec owinięte w liście.Szykując strawę usłyszała dobiegający ją dźwięk z lasu i odruchowo chwyciła za łuk i napięła na nim strzałę czekając,aż coś się z niego wynurzy:no dalej pokaż się...-krzyknęła i nagle zza krzaków wybiegł zając przestraszony jej krzykiem,a Lilith odruchowo wystrzeliła strzałę,która trafiła go i zając padł na ziemię:dziękuję ci matko lasu,tego mi było trzeba do mojego planu..-uśmiechnęła się wdzięczna za to,że las jej pomógł w schwytaniu potrzebnego zwierzęcia.Szybko schowała łuk i podeszła po zająca kładąc go koło paleniska.Wyciągnęła z niego strzałę i wypatroszyła:potrzebne mi trujące zioła..muszę udać się ich poszukać...ale to zaraz,najpierw muszę spożyć strawę..-powiedziała.Spożywszy przyszykowaną strawę resztę wsadziła do swojej torby na dalszą drogę,a zająca wymyła,żeby pozbyć się zapachu krwi,która mogłaby coś przyciągnąć i powiesiła na drzewie.Następnie wzięła ze sobą miecz i udała się do lasu za szukaniem ziół.Starała się daleko nie oddalać,a przy okazji podśpiewywała sobie pieśni elfickie,które poprawiały jej humor.Wędrując wkoło obozowiska znalazła parę ziół dla zająca i potrzebnych dla siebie,które się jej kończyły.Udając się z powrotem do obozu pomyślała:a co jeśli plan nie zadziała...co wtedy...nie tak nie mogę myśleć..musi się udać..pomszczę Orico za wszelką cenę choćbym miała zginąć..-po upływie nerwów głośno westchnęła.Wchodząc do obozu zdjęła zająca i zaczęła go wypychać ziołami,które zetknięcie z mokrym jeszcze zającem mocniej nasączyło go trując jego mięso.Dzięki temu,że był mokry nie było czuć zapachu,które mogłoby wydawać i wilk by go nie dotknął.Następnie zabrała się do kopania dziury,która szła jej bardzo ciężko bo ziemia była zmarznięta od śniegu dlatego wykopała małą.Później zebrała kilka patyków,które naostrzyła mieczem i przyszykowała dalszą truciznę nasączając nią patyki,które wsadziła do dziury pionowo.Samą dziurę wykopała mniej więcej na środku ziemi między lasem,a wodą.Za nią położyła zająca tak,że leżał między paleniskiem a wykopaną dziurą co umożliwiało jej obronę i usłyszenie go,gdyby się do niej skradał w nocy.Potem resztę trucizny nasączyła parę swoich strzał i końcówkę miecza w razie ich potrzeby użycia jako plan awaryjny.Gdy tak to wszystko szykowała co zabrało jej dużo czasu zaczęło powoli już zmierzchać co oznaczało,że wilk mógł się za niedługo pojawić.Pozostało jej tylko czekać.Po całym szykowaniu zasadzki zrobiła się głodna i postanowiła trochę się pożywić tym bardziej jeśli miał być to jej ostatni posiłek.Po jakimś czasie zrobiła się śpiąca i postanowiła,że na chwilę się położy.Podczas,gdy spała nic się nie działo.Dopiero nad ranem jak ostatnim razem zjawił się wilk.Wtedy już Lilith nie spała,gdyż obudził ją wcześniej dochodzący z lasu dziwny głośny odgłos.Elfka stanęła po nim szybko na nogi chwytając łuk w dłoń i rozglądając się wkoło:no dalej pokaż się bestio...-krzyknęła głośno i nie musiała długo czekać,aż wilk wyszedł zza zarośli. Widząc go już się nie bała tylko czuła wielki gniew,który pulsował w jej żyłach,a jej mięśnie były gotowe do walki zadając jak najmocniejsze ciosy.Wilk zaczął powoli się do niej zbliżać do elfki wydając z gardła przeraźliwe wycia pokazując swoje ostre jak brzytwa zęby i ślepia malujące się żółto-białym ogniem widniejące w ciemnym jeszcze poranku.Podczas,gdy wilk się zbliżał zobaczył zająca,który przyszykowała Lilith i ciągnąc nosem jego woń zaczął do niego podchodzić ciekawy co dla niego przyszykowała.Konie,które stały niedaleko elfki zaczęły rżeć ze strachu próbując się wyrwać i uciec,ale nie udawało im się to.Wilk nie podejrzewający podstępu elfki wszedł w dziurę i raniąc sobie jedną przednią łapę zaczął wyć i w furii uderzył skokiem na elfkę,która szybko wypuściła kilka przyszykowanych strzał,ale tylko dwie z nich go trafiły.Jedna utkwiła w prawym ramieniu,a drugą kawałek pod nią w piersi nie trafiając jednak w serce.Tak duży wilk dostawszy za mała dawkę trucizny trochę osłabł,ale nadal miał siłę walczyć.Widząc to elfka szybko chwyciła za miecz i wyciągnęła go przed siebie zrobiwszy mały krok w jego stronę z całą furią krzyknęła:giń bestio..to za mojego przyjaciela....Skaczący wilk nabił się prosto na jej miecz i dostał się w samo serce.Lilith będąca jakby w transie wyciągnęła szybko miecz i zadawała wszędzie gdzie tylko mogła uderzenia wilkowi na końcu podcinając mu gardło.Wilk padł nie mając szans przed sprytnie wymyślony plan elfki.Po chwili elfka uspokoiła się i zobaczywszy jak wilk wygląda zalany cały w swojej krwi,a ona cześć jego szybko podeszła do rzeki,żeby się obmyć i nie zatruć od trucizny.Po strasznej walce konie uspokoiły się,ale nadal widać było w ich oczach strach.Lilith nie zważając na to wzięła wszystkie strzały i swój miecz obmyła w wodzie,a zrobioną pułapkę zakopała,żeby nikt się na nią nie nabił razem z zającem.Natomiast wielkiego wilka położyła na niej nic z nim nie robiąc.Następnie zebrała wszystkie rzeczy i wsiadłszy na Brego pogłaskała go i drugiego konia uspakajając ich słowami:spokojnie,już dobrze..ruszamy dalej..Ruszywszy dalej nie obróciła się za siebie i przemierzywszy powoli rzekę powiedziała:wiem,że to ci nie przywróciło życia Orico,ale pomściłam cię i teraz będziesz mógł spocząć w spokoju,aby twoja dusza nie szukała po lesie zemsty i nie nękała podróżnych....

Sen Lilith:
Był letni,ciepły poranek.Leżałam na małym łożu ubrana w piękną błękitną sukienkę.Owe łoże znajdowało się w niewielkiej,białej altance owiniętej bujną roślinnością.Przede mną widziałam różnego rodzaju i koloru kwiaty,które niegdyś hodowała moja matka.Natomiast po boka wił się bluszcz,który sięgał gdzieniegdzie owych kwiatów oplatając się wokół nich.Zza altanki było widać daleko góry,a altanka znajdowała się na gęsto porośniętej łące w piękną,zieloną trawę,a w nie dużych odległościach od siebie kwitły kolorowe kwiaty.W powietrzu było słychać przelatujące ptaki i cichy odgłos
przepływającej wody,która była gdzieś niedaleko mnie.Te idylliczne miejsce,w którym się przez chwile znajdowałam tak mnie zachwyciło,że nie chciałam nigdy stąd odchodzić.Jednak po chwili zobaczyłam stojącego u wyjścia altanki tajemniczego mężczyznę,który zaraz się do mnie odezwał:
-pięknie tu prawda?-odezwał się cicho prawie szepcąc
-tak-odpowiedziałam,głos wydawał mi się znajomy,ale nie mogłam go z nikim skojarzyć,więc zapytałam z ciekawości-czy my się znamy?jak ja się tu znalazłam przecież jest środek zimy?
-tak znamy się-po czym obrócił się w moim kierunku i zobaczyłam jego twarz
-Orico-szybko usiadłam i ledwo szepnęłam zaskoczona,ale nic więcej nie mogłam powiedzieć,gdy znów się odezwał
-witaj ponownie Lilith,pięknie ci w tej sukni-powiedział czule uśmiechając się do mnie-wybacz,że cię niepokoję,ale nie mogłem odejść bez pożegnania-nagle posmutniał-chciałem jeszcze raz i po raz ostatni cię ujrzeć
-witaj,cieszę się,że cię widzę,ale jakim cudem teraz cię widzę?czy to możliwe?może to tylko sen i wszystko zapomnę,gdy się obudzę?-powiedziałam zdezorientowana nadal nie wierząc w to co widzę
-tak to sen,ale będziesz wszystko pamiętać,a ja jestem prawdziwy przynajmniej przez chwilę bo już więcej się nie zobaczymy-powiedział nadal nie zmieniając wyrazu twarzy,podszedł do mnie i usiadł obok chwytając mnie za rękę-Lilith-powiedział patrząc mi w oczy
-tak?-odpowiedziałam nadal we wszystko nie wierząc,jego ręka miała normalną temperaturę ciała co mnie trochę uspokoiło i postanowiłam wysłuchać to co ma mi do powiedzenia
-jestem tu jedynie przez to,że obiecałem coś ci przekazać ważnego,więc proszę wysłuchaj mnie-powiedział poważnie na mnie patrząc
-dobrze,słucham-odpowiedziałam poważniejąc jak on i starając się skupić
-musisz odnaleźć jedną osobę,a następnie ją uwolnić
-dobrze,ale gdzie ją znajdę?-zapytałam zaskoczona
-jest uwięziona w lochu przez orki z jednej ze starej kopalni w górach za miastem,ale pospiesz się nie
masz dużo czasu
-rozumiem,ale samej nie dam radę,będzie mi potrzebna pomoc
-tak,w mieście znajduje się bractwo,które może ci pomóc w jego odnalezieniu
-a więc to mężczyzna?
-tak,a teraz muszę już się pożegnać bo nie zostało mi dużo czasu
-dobrze,postaram się jak najszybciej go uwolnić jak sobie życzyłeś
-wiem-uśmiechnął się do mnie-następnie wstał i pociągnął moją rękę zmuszając mnie do wstania
-wybacz,że nie zdołałam cię uratować-powiedziałam wyrzucając sobie jego śmierć
-to nie twoja wina,sam nie wiedziałem co się ze mną stanie,ale dziękuję ci,że mnie pomściłaś-uśmiechnął się czule i przytulił mnie
-szkoda,że musisz już iść,będę za tobą tęsknić i nigdy cię nie zapomnę-powiedziałam szczerzę prawie ze łzami w oczach
-zostałbym dłużej gdybym mógł,ale to nie zależy ode mnie-puścił mnie po czym popatrzył mi w oczy i powiedział-ja również będę za tobą tęsknić i nigdy cię nie zapomnę-następnie powiedział do mnie po elficku słów,których nigdy nie zapomnę:
-Guren anann no lîn , Le melin er(Serce moje od dawna jest twoje ,Kocham cię )
Po tych słowach popłynęły mi łzy,a on mnie czule pocałował i nagle wszystko znikło jak za dotknięciem czarodziejskiej różczki.Obudziłam się.

Gdy Lilith weszła do pokoju w kominku nadal sie paliło i czuć było zapach palącego się drewna.Postanowiła,że nie będzie bezczynnie siedzieć w pokoju i lepiej pójdzie się przejść,aby rozglądnąć się za miastem za ową kopalnią,o której mówił Orico.Znalazłszy się już na dole w karczmie zobaczyła,że przyszło już kilku nowych klientów,ale nie było wśród nich nikogo z bractwa,którego szukała.Na zewnątrz było już dość dużo ludzi,którzy chodzili po mieście,ale nikogo z nich nie rozpoznała.Za każdym razem była to zupełnie nowa osoba.Nie zwlekając długo udała się po Brego,a następnie wyruszyła z miasta w poszukiwania kopalni.Za miastem znajdował się las przez,który prowadziła ścieżka.Nie wahając się długo Lilith podążyła nią na północ lekkim galopem nie oglądając się za siebie.Po jakimś czasie stanęła na rozdrożu.Ścieżka rozwidlała się na trzy strony.Jedna z nich prowadziła dalej na północ,druga na wschód,a trzecia na zachód.Nie wiedząc,którą wybrać postanowiła wejść na wysokie drzewo i się rozejrzeć.Po chwili zsiadła z Brego i przywiązała go obok do cienkiego drzewa,przy którym rosło to największe:
-poczekaj tu Brego,zaraz wrócę
Następnie zgrabnie wspięła się na drzewa i weszła na najgrubszą oraz najwyższą gałąź.Rozglądając się wkoło zobaczyła,że na zachód od niej jest góra,w której może znajdować się kopalnia.Była dość blisko,więc elfka nie musiała się spieszyć,żeby zdążyć do nocy wrócić z powrotem do miasta.Powoli zeszła z drzewa i odwiązując Brego powiedziała:
-wygląda na to,że nie czeka nas długa podróż,ale musimy uważać na trolle-po czym wsiadła na konia i powiedziała:
-ruszajmy,więc musimy pomóc temu diabłu,oby Orico się co do niego nie mylił-uśmiechnęła się i ruszyła na zachód.
Podczas drogi nie spotkała nikogo podejrzanego.Było cicho,aż sama zastanawiała się co może ją czekać:
-trochę tu za cicho Brego,wygląda na to,że mamy szczęście albo pecha-przez chwilę zaśmiała się cicho,ale zaraz spoważniała próbując wyostrzyć swoje zmysły,aby jak najszybciej dowiedzieć się o czekającym ją niebezpieczeństwie,które mogło nadejść w każdej chwili.Wiedziała,że nie może lekceważyć górskich trolli tym bardziej,że już wcześniej przekonała się jakie potrafią być silne i ciężko je pokonać w pojedynkę.Starała się nie hałasować,żeby żaden z nich jej nie usłyszał.Gdy była już dość blisko zobaczyła rozwidlenie,które mówiło o końcu lasu i stojącej nie daleko jej górze.Nie chcąc się rzucać w oczy przywiązała Brego do drzewa i powiedziała:
-zostań tu,muszę się rozglądnąć i postaram się szybko wrócić-uśmiechnęła się choć nie wierzyła sama w te słowa
Następnie udała się w stronę końcówki lasu.Dość powoli i nisko,żeby nie była widoczna.Rozglądając się wkoło góry nikogo nie zobaczyła oprócz wejścia po prawej stronie góry:
-to musi być wejście do kopalni,ale jest tu zbyt cicho-pomyślała-czyżby nikt go nie pilnował...
Po chwili namysłu rozglądnęła się raz jeszcze i zobaczyła,że nikogo nadal tu nie ma.Postanowiła,że podejdzie bliżej,żeby się rozglądnąć.Dochodziło już południe,ale dzień był dość pochmurny jak na tą porę roku co sprzyjało elfce.Szybko przebiegła na drugą stronę pod samą górę i powoli przesuwała się pomiędzy skałami do wejścia.Gdy była już dość blisko zatrzymała się,żeby nasłuchiwać czy są jakieś żywe istoty w środku,ale nadal nic nie słyszała ani nie widziała.Ciekawość nie dawała jej spokoju i nie mogąc się powstrzymać weszła do środka.Poczuła straszny odór bijący z wnętrza i pożałowała,że tak bardzo chciała tu wejść.Szybko przykryła twarz kawałkiem szaty i kierowała się na oślep przed siebie w ciemność.Następnie wyciągnęła miecz i ciągle szła przed siebie.Po chwili zobaczyła,że widać jakieś światło w oddali i usłyszała czyjś ciężki oddech.Można było po nim rozpoznać,że osoba może być ranna.Słysząc to przekonała się,że Orico mówił prawdę i diabeł znajdował się w środku.Niepokoiło ją tylko brak trolli,które musiały go pilnować.Gdy podeszła bliżej zobaczyła jakąś zakapturzoną postać leżącą na ziemi i znajdującą się za kratami.Nie wahając sie podeszła do krat i chcąc go uwolnić nagle usłyszała głosy trollów dobywające się z nie daleka.Nie mając wyboru szybko schowała się za wystającą skała i starała się nie ruszać,żeby żaden z nich ich jej nie usłyszał.Po chwili przyszły dwa trolle i Lilith usłyszała jak rozmawiają między sobą,ale nie znała ich języka,więc mogła się jedynie domyślać,że o coś lub o kogoś się kłócą.Nie trwało to jednak długo bo po jakimś czasie przyszło jeszcze paru i nadal rozmawiając ze sobą zaraz wszyscy wyszli.Nie czując już zagrożenia odczekała chwili i podeszła jeszcze raz do diabła:
-diable słyszysz mnie?-powiedziała cicho,ale nie odezwał się
Nie wiedząc czy zadziałają czary,które używała się kiedyś spróbowała otworzyć nimi klatkę.Po cicho wyciągnęła rękę przed siebie wskazując na klatkę i wymówiła elfickie zaklęcie.Po chwili kraty się odchyliły i Lilith zaskoczona swoją nadal trwającą mocą otworzyła ją szerzej i weszła do środka.

Elfka zeszła na dół za barmanem,który krzątał się po kuchni przygotowując strawę.Podeszła do baru i usiadła czekając na jedzenie.Przez ten czas rozmyślała co powinna powiedzieć diabłu.Wiedziała,że jak powie prawdę diabeł może jej nie uwierzyć i wyśmiać ją,ale nie chciała przed nim nic ukrywać,więc postanowiła,że opowie mu jak najwięcej.Po jakimś czasie pojawił się barman z jedzeniem i podał elfce życząc jej szybkiego powrotu do zdrowia,a następnie udał się przygotować karczmę do przyjścia innych.Lilith zjadłszy odłożyła talerz i poszła zobaczyć co z Brego.W tym czasie Xazax spokojnie spał w jej pokoju.Przewietrzywszy się trochę na dworze i upewniwszy się,że Brego ma się dobrze wróciła do swojego pokoju.Gdy weszła diabeł jeszcze spał więc postanowiła,że pójdzie do barmana po coś do jedzenia bo na pewno jak wstanie będzie głodny.Zabrawszy jedzenie od barmana wróciła z powrotem do pokoju i zobaczyła,że Xazax już nie śpi.Podeszła do niego i położyła mu jedzenia na przyniesionej tacy na nogach:
-witaj-powiedziała elfka-już się wyspałeś?
-witaj-odpowiedział grzecznie diabeł-tak wyspałem się i cieszę się,że przyniosłaś coś do jedzenia bo strasznie zgłodniałem
-nie ma za co,musisz szybko wrócić do zdrowia-uśmiechnęła się,a Xazax odwzajemnij uśmiech i zaczął się posilać
-zapewne jesteś ciekawy mojej historii,opowiedzieć ci ją?-spytała elfka
-tak,właśnie miałem o nią pytać-odpowiedział zaciekawiony
-dobrze,a więc zaczęło się od tego,że poznałam pewnego elfa o imieniu Orico.Nocowałam nie daleko jego królestwa i nad ranem znalazł mnie ze swoimi towarzyszami jak walczyłam z górskim trollem.Pomógł mi i zostałam u jego króla na zamku.Po spędzonym tam czasie król postanowił,że Orico i jego ludzie odprowadzą mnie do końca ich lasów,żebym mogła spokojnie udać się dalej.Jednak po przeżyciu z nim tego czasu postanowił,że zostawi królestwo i uda się ze mną.Gdy minęło kilka dni przygód zaczęła się ta,której nigdy bym nikomu nie życzyła.Zostaliśmy zaatakowani w pewnym mieście przez wampiry i jak się nazajutrz okazało Orico stał się jednym z nich.Następnie nagle znikąd przybył straszny wilk,który zaatakowaL go i zabił,a ja musiałam go pochować.Nie mając wyboru zabiłam wilka,aby dusza Orica mogła spokojnie odejść.Następnie za jakiś czas przyszedł do mnie we śnie pożegnać się oraz przekazać mi wiadomość o osobie,która potrzebuje pomocy.Tak się okazało,że to byłeś ty i udało mi się ciebie uratować,więc gdyby nie on zapewne nikt by ci nie pomógł.Możesz jemu być wdzięczny,a moja pomoc jest tylko po części-powiedziała po czym zesmutniała na myśl o nim
-to bardzo ciekawa opowieść i jestem wam bardzo wdzięczny za pomoc,szkoda tylko,że nie mogę mu osobiście podziękować-zamyślił się
-widzę,że już zjadłeś,więc daj pójdę zanieść talerz-powiedziała zmieniając temat bo nie mogła wytrzymać tego bólu jaki tęsknota na niej wywierała
Diabeł został sam w pokoju i nie podnosząc się dalej siedział na łóżku czekając na elfkę.Gdy Lilith wróciła postanowiła zabrać Xazaxa na dół,żeby mógł posiedzieć na świeżym powietrzu,które powinno dobrze mu zrobić:
-choć my na dół,żebyś mógł trochę odetchnąć i przy okazji muszę cię o coś zapytać
-dobrze tylko pomóż mi wstać
Elfka podeszła do niego i pomogła mu wstać.Następnie powoli udali się na zewnątrz karczmy.Na dworze było zimno,a śnieg nadal leżał dość grubo,w niektórych miejscach.Lilith zatem poprowadziła go na odśnieżoną ławkę i razem usiedli.Siedzieli tak chwile w milczeniu przyglądając się gwarowi znajdującemu się koło targu.

Elfka podniosła diabła i oboje udali się z powrotem do karczmy.Było już wczesne popołudnie,więc zaczęło się zbierać coraz więcej gości.Xazax był jeszcze dość osłabiony,więc elfka postanowiła,że zjedzoną osobno od reszty w swoim pokoju.Gdy położyła diabła do łóżka powiedziała do niego:
-poczekaj tu na mnie,przyniosę coś do jedzenia-uśmiechnęła się i wyszła nie chcąc słyszeć słów protestu od Xazaza
Diabeł nie mając wyjścia został tam,gdzie go zostawiła i czekał z niecierpliwością na strawę.Gdy Lilith zeszła na dół panował straszny gwar jak rano  na targu.Podeszła do baru i poczekała,aż barman obsłuży wcześniej podeszłych do baru gości.Po pewnym czasie podszedł do niej i powiedział:
-co ci podać?
-poproszę podwójną porcje dla mnie i rannego znajomego
-zaraz ci dam,ale powiedz mi jak on się czuje?
-jak na razie lepiej,ale jeszcze trochę minie zanim dojdzie do w pełni sił-a po chwili dodała-gdybym miała odpowiednie zioła mogłabym mu przyrządzić wywar,który nauczyła mnie matka,ale nie sądzę,żebym je tu znalazła-po czym posmutniała
-a o jakie zioła ci chodzi?-spytał zaciekawiony szykując strawę
-jest ich kilka,ale brakuje mi jednego głównego składnika,nagietka lekarskiego
-a patrzyłaś,czy jest gdzieś na bazarze?
-nie,a sprzedają tu gdzieś zioła lecznicze?
-z tego co wiem to co pewien czas przyjeżdża tutaj nieznajomy,a zwą go Willy
-Willy?nie brzmi strasznie
-jego imię nie,ale na jego widok każda istota ma się na baczności
-czy komuś coś zrobił?
-z tego co wiem to nie,ale zapytaj u niego-dodał-słyszałem,że sprzedaję różne rzeczy,więc może będzie miał to co potrzebujesz
-dobrze,dziękuje za pomoc
Po czym elfka wzięła ze sobą strawę i zaniosła ją do pokoju.Xazax nie siedział już w łóżku tylko czekał na nią przy stole.Ggy elfka weszła powiedziała do niego:
-już jestem i mam dobre nowiny
-tak,a jakie?
-może uda mi się załatwić potrzebne zioła do szybszego wyleczenia ciebie-powiedziała kładąc jedzenie na stole
-a jak chcesz to zrobić?
-barman powiedział mi o nieznajomym przejeżdżającym często przez tą mieścinę
-kto to jest?
-nazywa się Willy i podobno handluje różnymi rzeczami i jak mówił wygląda strasznie,więc każdy się go tu boi
-to śmieszne-odpowiedział rozbawiony diabeł
-wiem,ale spróbuję go dziś znaleźć,a teraz jedzmy
-dobrze,a iść z tobą?
-nie,poradzę sobie-uśmiechnęła się elfka
Siedzieli w ciszy jedząc.Lilith rozmyślała co może zrobić,żeby jak najszybciej zregenerować siły diabła.Po zjedzeniu,elfka upewniła się czy ma wszystkie potrzebne zioła i wyszła z pokoju.Wzięła ze sobą puste misy i kufle.Następnie położyła je na barze i zapytała barmana:
-gdzie mogę znaleźć Williego?
-poszukaj go na targu albo w innej tawernie bo tutaj go nie widziałem
Po czym wyszła na zewnątrz.Na dworze kręciło się jak zawsze dużo osób.Szła kierując się w stronę targu.Jak zauważyła było tam jeszcze kilku handlarzy i kupców.Rozglądała się za ową straszną postacią,ale nie mogła nikogo takiego dojrzeć.Nie chcąc tracić czasu podeszła do najbliższego sprzedającego i zapytała:
-przepraszam cię panie,ale wiesz gdzie mogę znaleźć Williego?
Handlarz zdziwił się bardzo,że tak krucha istota jak elfka może go szukać.Lilith domyśliła się,że może zastanawiać się co może od niego chcieć,więc jeszcze dodała:
-szukam czegoś,więc widziałeś go tu?
-tak,nie dawno zebrał swoje rzeczy i poszedł w stronę budynku po prawej
-dziękuje za pomoc
Po czym odeszła kierując się w stronę budynku.Po chwili zobaczyła ogromną zakapturzoną postać,która stała oparta o budynek i paląca cygaro.Domyśliła się,że to musiał być Willy.Teraz wiedziała dlaczego wszyscy się go boją.Był naprawdę duży,barczysty i gdy spojrzał na elfkę,zauważyła coś jeszcze.Miał dużo różnych tatuaży i blizn,które dodawały jego osobowości,wrogości do innych.Musiał je zdobyć na wyprawach-domyśliła się elfka.Jednak z jej zamyśleń wyrwał ją ton jego głosu:
-na co się patrzysz elfie?-krzyknął Willy
-czy ty jesteś Willy?
-tak,czego chcesz?
-szukam zioła lekarskiego,czy masz jakieś przy sobie?-powiedziała stanowczo elfka,żeby pokazać mu,że się go nie boi
-mam,a jakiego potrzebujesz?-po czym zmienił ton głosu
-nagietka lekarskiego-odpowiedziała
-służy do leczenia ran co pewnie wiesz,ale ty ich nie masz,więc po co ci one?
-potrzebne dla znajomego,to on jest ranny
Willy skończywszy palić fajkę,wyciągnął worek,a następnie otworzył go.Wsadził tam rękę i po chwili wyciągnął pomarańczowy kwiat i powiedział:
-powinien ci wystarczyć jeden-po czym podał go elfce
-dziękuje-Lilith zabrała kwiat i schowała
-należy się sześć monet-po czym elka wyciągnęła kilka monety i zaczęła odliczać
-proszę-podała je Williemu i powiedziała-dziękuje za pomoc
-jeśli będziesz czegoś potrzebowała,będę tu jeszcze kilka dni
-dobrze
Uśmiechnęła się i odeszła kierując się w stronę karczmy,gdzie czekał na nią Xazax.

Gdy Lilith sprzątała Xazax z powrotem zasnął.Elfka zastanawiała się przez chwilę dlaczego diabeł może być tak bardzo śpiący skoro nie powinien być tak zmęczony przez ciągłe leżenie w łóżku.Musiał się rozleniwić-pomyślała w myślach elfka,po czym się zaśmiała.Po pewnym czasie skończyła sprzątać pokój i zapaliła w kominku.Przez zbliżający się zmierzch zaczęło się robić chłodniej dlatego musiała ciągle pamiętać o jego rozpaleniu,żeby żadne z nich nie zmarzło,a zwłaszcza Xazax,który najbardziej potrzebował ciepła.Po wykonaniu wszystkich czynności elfka z powrotem zeszła na dół do barmana.W tawernie nie było już zbyt wiele gości,więc i właściciel pozwolił sobie na chwile odpoczynku i jedzenia.Dlatego Lilith nie chcąc mu przeszkadzać przystanęła na chwilę przy oknie i rozglądnęła się co dzieje się na zewnątrz.Tam również panował spokój,ale zapadający zmrok przyniósł ze sobą kolejnego tajemniczego gościa,który wchodził przez bramę po sprawdzeniu przez dozorcę.Ciekawe kto to może być-pomyślała elfka.Owa postać poruszała się za swobodnie jak na człowieka czy przejeżdżających tu różnych osobowości.Na dodatek Lilith zauważyła,że owa zakapturzona postać nie niesie ze sobą żadnego bagażu i przybyła tu bez żadnego wierzchowca.To bardzo dziwne-pomyślała elfka-muszę być bardziej ostrożna bo nie wiadomo jakie to zło się czai w mroku.Gdy o tym pomyślała,aż przeszły ją ciarki.Tym bardziej,że owa postać kierowała się w stronę tawerny.Nie trwało to długo,gdy nagle weszła do niej.Przez chwilę przystanęła na progu i rozglądnęła się w około.Popatrzyła również na elfkę,która w ciemnościach zakapturzonego nieznajomego zobaczyła jasno czerwone święcące się oczy.Co to może być-zdziwiła się elfka,ale nie miała odwagi,żeby ruszyć się z miejsca.Podejrzana osoba weszła do środka i podeszła do barmana.Bardzo cicho o coś zapytała,a barman jej odpowiedział.Widać nie była zadowolona z odpowiedzi,ponieważ szybko zerwała się z miejsca i ruszyła w stronę wyjścia.Po chwili już jej nie było i znikła w ciemnościach miasta.Elfka z zainteresowanie prędko podeszła do barmana i zapytała:
-kto to był?
-jakiś wampir-odpowiedział z obrzydzeniem
-co?to one istnieją?co chciał?-powiedziała zszokowana
-niestety tak,ale rzadko można je tu spotkać,a pytał o Williego
-co,a co od niego chciał?
-nie wiem,ale sądzę,że może być zainteresowany owym łańcuchem,o którym już rozmawialiśmy
-to bardzo ciekawe,musi mieć jakąś dużą wartość skoro ktoś taki się o to pyta,a co mu powiedziałeś?
-musi być gdzieś w mieście,ale nie wiem gdzie
-widać było,że się zdenerwował
-nie mam zamiaru żadnemu z nich pomagać
-rozumiem,a wiesz może gdzie można znaleźć ten łańcuch?
-a co chcesz zrobić?-spytał zdziwiony barman
-chętnie się nim zaopiekuję-zaśmiała się elfka i dodała-żartuje,to wiesz gdzie go znaleźć?
-nie,ale Willy będzie wiedział
-to muszę jutro z nim porozmawiać
-była dzisiaj tutaj pewna kobieta,która mówiła,że jej syn został porwany przez potwory z gór,więc możesz tam go poszukać
-to bardzo ciekawa propozycja i jutro bardzo chętnie się tam przejdę z Xazaxem
-a jak on się czuje?
-dałam mu maść i do jutra powinien wyzdrowieć
-dasz mi może kolację?
-jasne już szykuje
Lilith czekała pewien czas,przez który zastanawiała się czy związek porwania dziecka może łączyć się ze starym łańcuchem z syrylin.Pomyślała,że koniecznie musi powiedzieć o tym Xazaxowi,więc wzięła kolacje i zaniosła ją na górę.W komnacie czekał Xazax,który nadal leżał w łóżku.Elfka postawiła jedzenie na stole i obudziła diabła:
-Xazax wstawaj,przyniosła kolacje
-już wstaje
-muszę ci coś powiedzieć co się dowiedziałam
-co takiego się stało?
-zeszłam na dół i zgadnij kto się zjawił tutaj w tawernie?
-Willy?-strzelił diabeł
-nie,wampir
-co,już dawno żadnego nie widziałem
-a znasz jakiegoś?
-tak,ale opowiem o tym kiedy indziej,a co się dowiedziałaś?
-wampir też szuka łańcucha i dziś został porwany syn pewnej kobiety przez potwory w górach
-myślisz,że może to mieć jakiś związek?
-też o tym pomyślałam-powiedziała elfka-nie sądzisz,że to może być trop?
-wszystko możliwe ale trzeba porozmawiać z Willym-powiedział diabeł jedząc kolacje
-też tak myślę,więc pójdziemy do niego rano i potem wyruszymy w góry
-skąd ten pośpiech Lilith?
-ah nie mogę sobie wyobrazić co ta biedna matka może teraz czuć,więc bardzo bym chciała ulżyć jej w cierpieniu i znaleźć jej syna
-rozumiem,chętnie ci pomogę,ale musimy się wszystkiego dowiedzieć,żeby być przygotowani
-tak masz rację-odpowiedziała elfka kończąc strawę
Po czym zebrała miski i poszła odnieść je barmanowi.Gdy zeszła na dole był zajęty,więc położyła je na blacie i wróciła z powrotem do pokoju.Następnie położyła się z Xazaxem spać.

Lilith wraz z Xazaxem trzymali się blisko siebie zaraz za Willym.Pędzili przed siebie jakby ktoś ich gonił.Po chwili elfka odezwała się do diabła:
-nie sądziłam,że się nam tak spieszy
-ja też-odparł diabeł i dodał-jak tak dalej pójdzie konie nam padną z wyczerpania
Nagle elfka przyspieszyła i wyprzedziła Williego.On stanowczo zwolnił i zdenerwowany krzyknął:
-czyś ty oszalała elfico?chcesz zabić konie?
-ja-odezwała się zdziwiona elfka-jak  na razie to ty je za bardzo męczysz
-dobra zwolnijmy bo i tak już jesteśmy blisko
Lilith spojrzała przed siebie i zobaczyła jasną łunę na końcu drogi.Las się kończył,co oznaczało,że zaraz wybiegną przed jaskinie.
-zatrzymajmy się tutaj na chwile-krzyknął Xazax
Po czym wszyscy się zatrzymali i zsiedli z koni.Elfka odezwała się jako pierwsza nie dając nic powiedzieć od razu Williemu.
-powinniśmy ukryć konie i spróbować się zakraść z innej strony bo od tej czuje ten straszny smród Orków,a wolałabym uniknąć walki z nimi
-masz racje-dodał Xazax-ale widziałaś gdzieś drugie wejście?
-jest kawałek dalej-wtrącił się Willy-Orki zawsze robią drugie wejście w razie możliwości ucieczki
-ucieczki?jest coś czego się boją?-spytał zdziwiony Xazax
-z tego co słyszałem tak,a między innymi ognia i wampirów
-jeśli jeden z nich przybył tu przed nami to rozumiem,że nie mamy tu czego szukać-dodała zezłoszczona elfka
-spokojnie Lilith-odpowiedział Willy-przyjechaliśmy tu po coś i nie wrócimy z pustymi rękami bez walki,nieprawdaż?
-masz rację-po czym elfka uśmiechnęła się lekko
Po krótkiej wymianie zdań,wszyscy udali się głębiej w las,gdzie zostawili przypięte konie,a następnie ruszyli w kierunku jaskini.