Poniedziałki nie są tragiczne. Czasem tylko ludzie w poniedziałek są do niczego ale to świadczy o ludziach nie o poniedziałkach.
Dostać "5" z łaciny - "ja was pozdrawljaju s prazdnikom"! To ci jest cóś! Gratuluję!
A skoro z łaciny nie będziesz się męczyć to może i trochę czasu na forum się znajdzie?

Przeczytałem artykuł na „gameplay” wskazany przez Xazaxa. Jest to artykuł jego kolegi a ja, właściwie nie bardzo wiem czemu, zostałem poproszony o wyrażenie opinii. Nie żebym nie umiał. Czy nie lubił się wypowiadać, lecz po prostu nie uznaję się za felietonistę czy dziennikarza. Ale prośba forumowego „poputczika” sprawa honorowa! A zatem do rzeczy.
   Jestem czytelnikiem nieco starszej daty i razi mnie trochę używanie wtrąceń obcojęzycznych gdy polskie wyrażenia dobrze by sobie poradziły. Mam tu na myśli „gamingowe” życie. Znam co nieco angielski więc ze zrozumieniem nie mam problemu. Ktoś może mieć. Mnie to tylko razi jako purystę językowego. Od strony językowej to jedyna uwaga krytyczna. Poza tym artykuł spójnie i z sensem wyraża stanowisko autora w kwestii oceny gier wszelakich. Zwłaszcza jego zapatrywania na docenianie wysiłków przy tworzeniu gry, jej mechaniki, scenariusza, grafiki i ogólnego konceptu. Jest autor zdania, że uznanie należy się już za podjęcie wysiłku tworzenia. Że podejmowanie wysiłku warte jest pochwały, zwłaszcza gdy do podejmowania go nikt nas siłą nie przymuszał a wysiłek z pożytkiem ma być dla innych, to dla mnie jasne. I tu pełna zgoda.
   Z tezami natomiast o „aplauzie” niemal „na stojąco” za podjęcie wysiłku twórczego niezależnie od rezultatów tego wysiłku zgodzić się już nie mogę. Jeżeli wynik pracy twórczej jest mierny, jeżeli wręcz sam koncept tej pracy jest szkodliwy, jeżeli powstałe w ten sposób dzieło schlebia gustom najniższym to ja energicznie protestuję. Już celowanie z pracą do odbiorcy, któremu tylko strzelanka, naparzanka i pornosy w głowie, jest oznaką wyłącznie chęci zysku (co nie jest naganne) a nie chęci tworzenia czegoś wartościowego (co winno być karalne). Wiwatowanie na cześć kogoś z tego tylko tytułu, że wysiłek podjął, bez baczenia na skutki tego wysiłku, to (reductio ad absurdum) chwalenie ludobójcy, który chcąc wyeliminować jednego degenerata wytłukł pół narodu (vide: Pol Pot). Wysiłek podjęty niemały, tylko skutki przerażające.
   Na tym świecie intencje są sprawą drugorzędną, skutki są wszystkim. Jeśli Gierek twierdził, że zawsze chciał dla społeczeństwa jak najlepiej, to mamy mu kadzić teraz i na piedestał stawiać?
   Na koniec uwaga być może najważniejsza. Twórca każdy, by mógł tworzyć i w tej twórczości się rozwijać, musi podlegać szczerej, czasem nawet bezlitosnej krytyce. Tylko wtedy ma szansę na poprawienie własnych niedoskonałości i eliminację błędów. Dobrze poprowadzona krytyka (prowadzona rzeczowo i bez złośliwości) jest największym wsparciem dla każdego, kto tworzy rzeczy nowe i pod strzechy je posyła. Gdyby jej nie było, to skąd miałby ów twórca wiedzieć, czy dzieło jest przyjęte dobrze, obojętnie czy z odrazą. Krytyka jest odpowiedzią na dzieło. Ważne tylko, by ten co krytykę pisze wiedział o czym pisze. Inaczej to tylko krytykanctwo.

Może i jestem stary i niezbyt sprytny ale Twojego autorstwa artykułu byłem pewien. Nie wypowiedziałem się o grach bo... nie mam o nich pojęcia. Ja po prostu nie jestem graczem.

Zawsze mogę się wypowiedzieć na temat artykułu jako takiego, lecz nie dam rady dyskutować o grach. To znaczy, jestem w stanie mówić o sposobie pisania ale nie o meritum sprawy. Na grach się nie znam ale artykuły chętnie poczytam.

Trochę to potrwa bo najpierw muszę:
a) przeczytać,
b) zrozumieć
c) znaleźć, czego się tu czepić
d) a czepiać się jak rzep psiego ogona!

ale na pewno napiszę.

8/10 Dla fanów serii Warcraft. Dla reszty 3/10

A ten artykuł (Lara Croft) bardzo mi odpowiada. Jak dla mnie, czyli faceta co z grami nie ma wiele wspólnego, taki rys historyczny i to z uwagami krytycznymi jest rzeczą wiele mówiącą. Mianowicie dowodzi to, że Autor zna wszystkie te kolejne wersje, że grał osobiście i nie jest kolejnym graczem, co tylko łupaninę widzi (czy pierś seksownej Lary) ale i wady i zalety gry dostrzega, rozumie siłę i słabości scenariusza. Artykuły tego typu skłaniają do poszukiwania kolejnych tego samego autorstwa, bowiem istniej prawdopodobieństwo, i to pewności bliskie, że z kolejnego też coś nowego dla mnie jako czytelnika wyniknie.
Z mojego punktu widzenia tekst ma jedną wadę, której jednak chyba nie da się wyeliminować. Po prostu, niektóre wyrażenia tak się już wryły w świadomość graczy komputerowych, że nijak je stamtąd wyrwać. I znowu angielski. Te lokacje, levele, bossy. O ile dwa pierwsze jestem w stanie zrozumieć to już z trzecim mam problem. O jakiego szefa autorowi chodzi? Cały artykuł skierowany do bardzo szerokiego grona odbiorców i nagle takie, dość wąskie, wtrącenie.
Moja nauczycielka języka polskiego (a bywa nadal na naszych zjazdach klasowych) wystawiłaby mi ocenę następującą.
- Bardzo dobrze, Janku, bardzo dobrze. Są oczywiście uwagi ale.. No, ocena ogólnie pozytywna czyli… trzy plus.
(za moich czasów trzeba się było na to trochę napocić)

janjuz napisał:

Przegląd RPG#3, czyli Oblivion.

Do rzeczy. Opis grafiki i kompozycji zachęcił mnie do obejrzenia choćby jakichś próbek. Jest sugestywny i doprawdy skutecznie zachęcający. Podobnie muszę stwierdzić, że zrozumiałem na czym polega gra (co w moim przypadku niełatwe) i jak buduje się postać bohatera.

Zapraszam na krótką próbkę w takim razie
http://www.youtube.com/watch?v=Gl9m4iYCcjg

No i na koniec serii recenzji o recenzji  „Diablo 2”:
1.    Musisz być baaardzo zakręconym miłośnikiem tej gry!
2.    Twoim planowanym odbiorcą tekstu jest facet co na punkcie gier też ma lekkiego szmergla.
   Podoba mi się ten tekst z jednego powodu; oto faktycznie opowiadasz kumplowi przy piwie jak to fajnie jest grać w Diablo 2, jakie kroki po kolei się wykonuje, co cię za kolejnym zakrętem może spotkać, itd., itp. To jest fajne bowiem w sposób nie podlegający dyskusji udowadniasz, że grę znasz od podszewki, nawet najdrobniejsze szczegóły (nawet jeśli to nie jest prawda to takie odnosi się wrażenie)
   Co mi się w tekście nie podoba – znowu pośpiech! Brak dbałości o szczególiki, a to przecinek, a to literówka, a to akapit by się przydał. Poza tym, czego czepiam się jak pijany płota, nadmiar anglicyzmów. Jestem w stanie przyjąć, że niektóre terminy są nie do ominięcia ale quest to po prostu zadanie, theme to muzyczny temat, lokacja to nic innego tylko miejsce. Nie rozumiem, co to jest NPC, co to jest exp lokacja, a wymasterować grę to już mi za wiele!
   Pozytywną cechą tej wypowiedzi jest jej plan (nawet jeśli nic nie planowałeś). Ta wypowiedź ma swój wyraźnie zaznaczony początek, ma bardzo dobrze rozbudowane rozwinięcie, świetnie skrojone króciutkie recenzje książek (chyba coś chapnę) i ma zakończenie, i to nawiązujące do początku.
   XAZAX! Nachyl się nad szczegółami, czytaj na głos własne teksty i… nie śpiesz się. Masz lekkość pióra, choć może sam się o to nie podejrzewasz. Piszesz o tym co chcesz innym przekazać i to się czuje. Pisz! Nad powstałym tekstem trochę popracuj a będzie naprawdę dobrze!

Rozumiem, że exp lokation to miejsce, które już znasz?